شانزلیزه

بـــه نــام خــــدا شـاخ و بـرگ روزهایم را بهم گره میزنم هر شـاخه ای که زخمی ساخت بر تنم و هر برگـی که مرهـمی شد بر دلم مادرم همیشه سبزه های سفره هفت سین را بهم گره میزد و آرزو میکرد من هم همیـن کار را کردم شـادی ها را به غـم هایم بافتم درد ها را به درمـانم گـره زدم و مـرگ را با زنـدگی آویحتم